အုတ္ႀကားျမက္

''ေဟ့....မထၾကေသးဘူးလား....မိုးလင္းေနျပီ..ညဆိုေတာ္ရံုနဲ႕မအိပ္ဘူး...ငါေလ.....”

.တင္ပါးကိုခပ္နာနာရိုက္ခ်က္နဲ႕အတူၾကားေနၾကအသံေၾကာင့္..ငတိုးလူးလဲထလိုက္၏။

..ဆက္အိပ္လွ်င္လက္အစားတုတ္ထိခံရမည္ကိုသိ၍လည္းဖ်က္ကနဲထလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့ဆက္တိုက္ပင္အနားတြင္အိပ္ေနေသာ  ခင္ထားနွင့္ေအာင္ေလး   ကိုဆြဲထူျပီးႏိႈးလိုက္သည္။

.ငတိုးက(၁၂)...နွစ္ရွိျပီး....ခင္ထားက(၁၀)နွစ္....ေအာင္ေလးကေတာ့(၆)နွစ္......

  “ ငတိုးေရမရွိဘူး...မင္းအရင္ေရသြားသယ္လိုက္ဦး....ခင္ထားကဆန္ေဆးဖို႕လုပ္ေတာ့...

   .ငေအာင္...နင္ကငတိုးနဲ႕လိုက္သြား...”

.အဘေသာ္ကေျပာျပီးတဲေပၚကဆင္းသြားသည္.....ငတိုးကငိုက္ေနေသာကေလးနွစ္ေကာင္ကို

  ထပ္ျပီးႏိႈးလိုက္သည္.....နိႈးလာေသာခင္ထားကထျပီးတဲေဒါင့္မွာရွိေသာအိ္ုးကို.ယူျပီး..ေရအိုး

   နားမွာအိုးေဆးေနသည္....ငတိုးကေအာင္ေလးရဲ႕လက္ကိုဆြဲျပီးေရထမ္းပံုးကို

  ယူကာလမ္းထိပ္ကေရတြင္းရွိရာထြက္လာခဲ့သည္။

*********

          “  ကိုတိုးဗိုက္ဆာတယ္..”

   ဒါကမနက္တိုင္းေအာင္ေလးေျပာေနက်စကား...

.ေရကန္မွာကေလးသံုးေယာက္ရွိေနသည္...ငတိုးကိုျမင္လွ်င္.

''ေဟ့ေကာင္ငတိုး    ဒီေန႕မီးေသြးသယ္ရင္လိုက္  မလား...”

      “  .မင္းတို႕ဘယ္နွစ္ေယာက္လဲ...”

   “ နွစ္ေယာက္ပဲကြ..ငါလွည္းေျပာထားတယ္....ေတာ္ၾကာသြားယူေတာ့မွာ"

  ငတိုးတြက္လိုက္သည္..ေလွဆိပ္ကေနမီးေသြး  ဆိုင္ကိုသယ္လွ်င္မီးေသြးတစ္အိတ္(၁၀၀)ရသည္...

(၅)အိတ္ဆိုလွ်င္(၅၀၀)  လွည္းခ..ကတစ္ေခါက္တိုက္(၂၀၀)ဆိုလွ်င္တစ္ေယာက္(၁၀၀)ရသည္။

မဆိုး...(၇)ေခါက္ေလာက္သယ္ရလွ်င္(၇၀၀)ရမည္...။

******

   “.မင္းတို႕လွည္းၾကီးရ  ေအာင္ယူလာေနာ္....ငါတဲကေစာင့္ေနမယ္....”

         “  ကိုတိုး...ဗိုက္ဆာတယ္....”

    ငေအာင္ကငတိုးရဲ႕လက္ကိုလႈပ္ျပီးပူဆာျပန္သည္....။

      “ ခ်မ္းသာ...နင့္မွာပိုက္ဆံ(၅၀)ပါရင္ေခ်းပါလား..ငါဒီေန႕လွည္းျပန္လာရင္ေပးမယ္...

.ခ်မ္းသာမ်က္နွာကိုရံႈ.မဲ့ျပီး..“ .ေရာ့...ေစာေစာစီးစီးနင့္ငေအာင္ကပူဆာေနတယ္ဟုတ္လား...ေရာ့...”

ငေအာင္ကိုေဒၚညိဳတဲကဘိန္းမုန္(၅၀)ဖိုး၀ယ္ေကၽြးျပီးေရထမ္းျပီးျပန္လာခဲ့သည္။

    “.ငတိုး..နင္ေရထမ္းသြားတာ..တေမ့ဘဲ..နင္ရထားလမ္းသြားမွာလား...”

   ငတိုးဟာေရထမ္းကိုခင္ထားနားမွာခ်ေပးျပီး.....

    "မသြားဘူး..ခ်မ္းသာတို႕နဲ႕မီးေသြးတြန္းမွာ ”

     “.ဒါဆိုခင္ထားနဲ႕ငေအာင္အမိႈက္သြားေကာက္ေပါ့...”

   ဘၾကီးေသာ္  ကေျပာေျပာဆိုဆိုဂ်ိဳင္းေထာက္ကုိလွန္းယူလိုက္ျပီး.. .

    “ ငါခဏေနျပန္လာမယ္...ခင္ထားဟင္းခ်က္ထား....”

     ဘၾကီးေသာ္ဂ်ိဳင္းေထာက္နဲ႕ လမ္းထိပ္ဘက္ထြက္သြားသည္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္၊၊

*********************

  ဘၾကီးေသာ္ဘယ္ကိုသြားမည္ကိုသူသိသည္....အရက္ျဖဴဆိုင္တြင္အရက္(၁၀၀)ဖိုးခ်မယ္ျပီးလွ်င္ေစ်း

ဘက္ထြက္ျပီး  ငပိနွင့္စားစရာအခ်ိဳ႕ကို၀ယ္မည္...ခင္ထားကထမင္းအိုးထဲဆန္ခပ္ထည့္ေနျပီ..

       “ ဆန္ကဒီမနက္စာပဲရွိတယ္ကိုတိုး...”

      ငတိုးကေခါင္းညိမ့္ျပျပီးငေအာင္ကိုတဲေပၚမတင္လိုက္သည္၊

     “ ငေအာင္ နင့္ဖိနပ္ေကာ"...ငေအာင္ကေခါင္းခါျပသည္..ေပ်ာက္ျပန္ျပီ..

  .ငေအာင္အတြက္ဖိနပ္ေတြကသူစုထားသည္မို႕ေတာ္ေသးသည္။

ကိုတိုး  ခင္ထားဖိနပ္လည္းပ်က္သြားျပီ..ငတိုးတဲေအာက္သို႕ငုတ္ၾကည့္လုိက္သည္။...နိုင္လြန္ၾကိဳးအစ

တစ္ခုကို ေတြ႕ေတာ့အသာအယာဆြဲယူလိုက္သည္။ ထြက္လာပါျပီ   သူသြားရင္းလာရင္းေတြ႕သည္.

  ဖိနပ္မ်ားကိုစုထားသည့္ဖိနပ္  အတြဲၾကီး...ၾကိဳးစအစကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ဖိနပ္မ်ားျပန္႕က်ဲသြားသည္။

          "ကိုတိုး...အနီေလးယူမယ္....”

   ငေအာင္ကတဲေပၚမွ၀မ္းလ်ားေမွာက္ရင္းေအာ္လိုက္သည္။

   ကိုတိုးကဖိနပ္မ်ားကိုလိုက္တြဲၾကည့္သည့္ေနာက္တစ္ရံရသြားသည္။...ဘယ္ဘက္ကညာဘက္ထက္

   နည္းနည္းေလးပိုထူတာကလြဲရင္အရြယ္တူသည္...ေနာက္ခင္ထားအတြက္ထပ္ေရြးေပးသည္။

   .ေတာ္ရံုူနဲ႕မရ...ေနာက္မွေဖာ့ဖိနပ္နွစ္ဖက္ကသြားတူသည္...ညာဘက္ကနည္းနည္းအေရာင္

    ရင့္ျပီးဘယ္ဘက္ကနည္းနည္းပါးသည္။...ကိစၥမရွိစီးလိုက္လွ်င္မသိေတာ့....သူကေတာ့

     မီးေသြးသြားတြန္းရမည္ျဖစ္၍ဖိနပ္မလို..ေလွဆိပ္မွာဖိနပ္နဲ႕ဆိုအဆင္မေျပ..

     ေအာင္ေလးနဲ႕ခင္ထားကေတာ့အသစ္ရလာေသာ  ဖိနပ္မ်ားကိုၾကည့္ျပီးေပ်ာ္ေနၾကသည္။

**************************

      “ ခင္ထား..နင့္ဖိနပ္အေဟာင္းေကာ   ”

        “  ငါအနဲဆိုင္မွာပလပ္စတစ္သြားေရာင္းတုန္းကထည့္လိုက္တယ္..”

   ခင္ထားနဲ႕ေအာင္ေလးကတစ္ေနကုန္ပလပ္စတစ္ေကာက္ၾကသည္.....ပလပ္စတစ္ေကာက္တယ္ဆိုေပ

မယ့္ႏို႔ဆီခြက္တို႕ဘီယာဘူးခြံတို႕အေအးဘူးခြံတို႕ပါေကာက္ၾကသည္။ .ညေနေစ်းအေနာက္ကအနဲၾကီး

လို႕ေခၚတဲ့ကုလားဆီမွာသြားေရာင္းၾကသည္။.ေပးတဲ့ေစ်းနဲ႕ေပးသေလာက္ယူၾကသည္...

(၆)ပိသာေလာက္ရွိတဲ့အိတ္ကိုအနဲခ်ိန္လွ်င္(၅)ပိသာမျပည့္..ဒီေတာ့ကေလးေတြလည္းအၾကံဖန္လုပ္

ၾကသည္....အခ်ိဳ႕ဘူးထဲခဲေတြညွပ္ထည့္သည္။

မိလွ်င္ေတာ့တစ္မ်ိဳးလံုးကုန္ေအာင္အဆဲခံရေတာ့သည္။.ႏို႕ဆီခြက္ေတြပိန္ရံႈေနလွ်င္ေစ်းေလ်ာ့ေပးသည္။

  ၀ယ္ျပီးလွ်င္ေတာ့အားလံုးကိုသူထုျပီးျပားလိုက္သည္...သံတိုသံစေတြလည္းေရာင္းလို႕ရသည္မို႕ကေလး

ေတြက ေရာင္းလို႕ရမည့္ပစၥည္းကိုကၽြမ္းက်င္ျပီးသား....ခဏေနေတာ့အဘေသာ္ျပန္လာသည္။

   လက္ထဲမွာကန္စြန္းရြက္တစ္စည္း....ငပိတစ္ထုတ္ပါလာသည္။

**************

       “ နင္တို႕ေတြပဲစားလိုက္ေတာ့..ငါဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာသြားစားမယ္..ျပီးရင္သြားၾကေတာ့..”

အဘေသာ္ကေျပာျပီးတာနဲ႕ျပန္ထြက္သြားသည္.ခင္ထားကထမင္းအိုးမွထမင္းေတြကိုမွ်ထည့္လိုက္သည္။

   ေနာက္အိုးကိုေဆးျပီးငပိထည့္ျပီးျပန္တည္လိုက္သည္။ခုနကထမင္းအိုးကခုေတာ့ငပိအိုးျဖစ္သြားေလျပီ။

    ငပိက်က္ေတာ့    ငပိအိုးကိုအလယ္မွာခ်ျပီးငရုတ္သီးမႈန္႕ကိုတစ္ထုတ္လံုးျဖဴးခ်လိုက္သည္။

              “ကိုတိုး   ခဏေနဦး”...ခင္ထားကေခါင္မိုးၾကားကအထုတ္တစ္ထုတ္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

 စကၠဴပတ္ေလးကိုေျဖလိုက္ေတာ့အာျပဲေျခာက္(၃)ေကာင္ဖုတ္ျပီးသား...ညကဘေသာ္တို႕ေသာက္ျပီး

လို႕က်န္  တာ...ျပီးေတာ့ေရေဆးထားတဲ့ကန္စြန္းရြက္အလယ္မွာခ်ျပီးထမင္းနဲ႕တို႕စားၾကသည္။ 

ငတိုးကသူရတဲ့ငေျခာက္ကို တစ္ပိုင္းပဲစားျပီးေအာင္ေလးကိုေပးလိုက္သည္။ထမင္းကစား၍ျမိန္သည္။

          ထမင္းစားျပီးသံုးေယာက္သားထြက္လာၾကသည္။

     “နင္..ေအာင္ေလးကိုရထားလမ္းမေခၚသြားနဲ႔သူမ်ားေတြအနိုင္က်င့္ေနမယ္...”

     တခါတရံသူတို႕ေလးေတြရထားလာလွ်င္လမ္းေဘးမွာရပ္ျပီးလက္ေလးေတြျပၾကသည္။

   ရထားေပၚကခရီးသည္ေတြက(၅၀)တန္(၁၀၀)တန္မ်ားပစ္ခ်ေပးေသာအခါခေလးအုပ္မွာ

    ဖုတ္အလူးလူးနဲ႕ေခြးမ်ားကဲ့သို႕ေလထဲကပိုက္ဆံတစ္ရြက္ကိုလုၾကရသည္။

*****************

     “  ငါဒူးျပဲသြားျပီးကတည္းကမေကာက္ေတာ့ဘူး....”

         ခင္ထားကျပန္ေျဖရင္းေမြခြန္အိတ္မ်ားထပ္ခ်ီလိုက္သည္....

       “ သူမ်ားအိမ္၀င္းထဲလည္း၀င္မေကာက္နဲ႕ေနာ္...”

   ငတိုးကစိတ္မခ်နိင္ေသး...ထပ္မွာျပန္သည္....သူတို.လို  ပလပ္စတစ္ေကာက္တဲ့သူေတြကအိမ္ေဘး

   အိမ္ေအာက္မွာ ပစ္ထားတတ္ေသာေရသန္႕ဘူးခြံမ်ားကုလားထိုင္အပ်က္မ်ားကိုလိုခ်င္ၾကသည္။

   အိမ္ရွင္ေတြကေတာ့အမိႈက္ျဖစ္ေပမယ့္သူတို႔ကေတာ့လိုခ်င္ၾကသည္။သြားေတာင္းလွ်င္ပစၥည္းခိုးမွာ

   စိုးေသာေၾကာင့္ေပးမေကာက္ၾကမီးရိႈ႕ပစ္ၾကသည္...အမိႈက္ကားလာလွ်င္ပစ္လိုက္ၾကသည္။

************************

           သူတို႕မ်က္စိထဲမွာဒီကေလးေတြကိုသူခိုးေတြလို႕ျမင္ေနၾကသည္။မရွိခိုးနိုးဆိုတာမွန္ပါသည္။

    တစ္ခါကငတိုးျခံအျပင္တြင္ပစ္ထားေသာ ကေလးစီးသံုးဘီးစက္ဘီးအစုတ္ကိုေကာက္ခဲ့ဖူးသည္။

ဘီးတစ္လံုးမွမပါ။ဒါကိ္ုေဘးျခံကမိန္းမက  “ သူခိုးေလး.သူခိုးေလး၀င္ခိုးသြားျပီ”  လို႕ေအာ္လို႕လူေတြ၀ိုင္း

ထြက္ဖမ္းျပီးဂုတ္ဆြဲထားသည္။တစ္ေယာက္တစ္ခ်က္ဆိုသလိုကနားရင္းကိုပိတ္အုပ္လိုက္ေသးသည္။

အိတ္ေတြထဲလည္းေမႊေနွာက္၍ရွာသည္။ ေနာက္မွ  အိမ္ရွင္ကပစ္ထားတာပါေျပာမွလႊတ္ေပးလိုက္

ႀကသည္။ ေနာက္ကေျပာလိုက္ေသးသည္။ 

       “  ကေလကေခ်ေတြ.....ေနာက္တစ္ခါဒီလမ္းထဲမွာေတြ႕ရင္နာမယ္..”  တဲ.

   `ကိုတိုး....အဲ့ဒီလိုေဘာင္းဘီ၀ယ္ေပးမယ္ဆို ´

.ေအာင္ေလးျပရာကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ..ျခံ၀င္းအတြင္းကခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္

ေအာင္ေလးနဲ႕ရြယ္တူပင္...ပံုကေတာ့ျခားနားသည္။

ေကာင္ေလးကရွပ္အက်ီၤအျဖဴ..ေဘာင္းဘီအစိမ္းေလးနဲ႕ေခါင္းကဆံပင္ကိုေၾကာ့ေနေအာင္ဖီးထားသည္

...ေျခေထာက္မွာဘြတ္ဖိနပ္အမဲေလးစီးထားျပီးေျခစြပ္အျဖဴေလးနဲ႕အင္မတန္မွလွသည္။

..ေဘးမွာဖြားေအထင္ရတဲ့သူတစ္ေယာက္က ၀က္၀ံပံုေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကိုကိုင္ထားျပီး

မိခင္လုပ္သူကထမင္းဘူးကိုဖြင့္ျပီးၾကည့္ေနသည္။ခဏၾကာေတာ့အိမ္တြင္းမွခေလးမေလး

တစ္ေယာက္မုန္႕ထုတ္တစ္ထုတ္ယူလာျပီးမိန္းမၾကီးကိုရိုရိုေသေသလက္နွစ္ဖက္နဲ႕ကမ္း

ေပးလိုက္သည္။မိန္းမၾကီးကမုန္႕ထုတ္ကိုဖင္ျပန္ေခါင္းျပန္ၾကည့္ျပီးနမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

.ေနာက္ေတာ့ေဒါသျဖင့္ေကာင္မေလးေခါင္းကိုေဒါက္ခနဲေခါက္ထည့္လိုက္ျပီး..မုန္႕ထုတ္ကိုလက္ညိႈး

ထိုးျပီးဆူေနသည္။ထို႕ေနာက္မိန္းမၾကီးသည္မုန္႕ထုတ္ကိုျခံ၀င္းအျပင္လြင့္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

မုန္႔ထုတ္ေလးသည္ေလထဲတြင္လည္ျပီးျခံျပင္ေျမာင္းစပ္တြင္ဘုတ္ကနဲျပဳတ္က်လာသည္။

                  မုန္႔ထုတ္၏သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ကဗြက္ထဲတြင္နစ္ေနသည္။မုန္႕ထုတ္ျပဳတ္က်သံေၾကာင့္

ျခံေဘးနားတြင္အိပ္ေနေသာနို႕တြဲေလာင္းနဲ႕ေခြးမသည္လန္႕၍ထေျပးသြားသည္။ေနာက္ေတာ့ေခြးမ

သည္ရပ္လိုက္ျပီးမုန္႕ ထုတ္ရွိရာကိုအနန္႕ခံရင္းေျဖးေျဖးျပန္ကပ္လာသည္ေခြးနက္မနဲ႕အျပိဳင္မုန္႕ထုတ္

နားေျပးသြားသူကခင္ထား...ခင္ထားကသြက္သည္...မုန္႕ထုတ္နားသို႕အတင္းဇြတ္အ၀င္ေခြးမ က

သြားျဖဲျပီးေ၀ါင္းကနဲေဟာင္လိုက္သည္။ခင္ထားလန္႕ျပီးေနာက္အဆုတ္ခဲတစ္လံုးသည္ေခြးနက္မရဲ႕

ဗိုက္ကို"ဘုတ္"ကနဲလာမွန္၍ေခြးနက္မထြက္ေျပးသြားသည္။ငတိုး၏လက္ခ်က္ပင္....ခင္ထားကမုန္႕ကို

ဆြဲယူလိုက္သည္။မုန္႕ထုတ္ကေဖါက္ျပီးသား..မုန္႕(၃)ခ်ပ္စာခန္.ေလ်ာ့ေနသည္....ေတာ္ေသးသည္..

ဗြက္ထဲသို႕ဖင္ထိုင္နဲ႕က်ေပလို႕.....ေပေနေသာဗြက္မ်ားကိုငတိုးကသူ႕လံုုျခည္နဲ႕သုတ္လိုက္သည္..

အထဲတြင္မုန္႕ေတြကိုျမင္ေနရျပီ....ပုရြက္ဆိတ္နဲနဲတက္ေနေသးသည္မို႕ငတိုးကလမ္းေဘးမွာခါလိုက္

ျပီးေနာက္ေအာင္ေလးနဲ႕ခင္ထားကိုမုန္႕(၄)ခုဆီထုတ္ေပးလိုက္သည္။မိမိလည္း(၄)ခုယူအျပီး"အီ"ဆိုေသာ

အသံေၾကာင့္လွည္.ႀကည္.လိုက္ေတာ.ေခြးနက္မက...မလွမ္းမကကမ္းမွာငတ္မြတ္တပ္မက္ေသာမ်က္လံုး

မ်ားနဲ႕ေမွ်ာ္ေနသည္ကိုငတိုးျမင္ရ၍အိပ္ထဲမွာက်န္ေနေသာမုန္.သံုးေလးလခုအားပစ္းေပးလိုက္ေလသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

                       ညေနတဲသို. ငတိုးေစာေစာျပန္လာသည္၊

ဒီေန.အလုပ္ကေကာင္းသည္မီးေသြးသယ္သည္က(၇၀၀)ေလာက္ရခဲ.သလိုဦးေလးေသာ္အလုပ္

လုပ္ေနေသာဖဲ၀ိုင္းေထာင္သည္.အိမ္ကအရက္၀ယ္ေပးလို.မုန္.ဖိုး(၅၀၀)ရလိုက္၏ကားသမားႏွစ္

ေယာက္ကိုမေကာင္းတာလုပ္စားေနေသာအိမ္ကိုလိုက္ျပေပး၍လည္း(၅၀၀)ရလိုက္ေသးသည္။

ဆန္တစ္ျပည္၀ယ္ျပန္လာျပီး( ေလးဘူး)ကိုခ်က္ထားလိုက္သည္။ ေနာက္တဲေထာင္.မွာမွွီေနရင္း

မိမိတို႕ဘ၀ကိုစဥ္းစားေနမိသည္။ငတိုးကိုေလးႏွစ္သားေလာက္တုန္းက ဦးေလးေသာ္ ပဲခူးဘူတာ

မွာေရာင္လည္လည္ျဖစ္ေန၍ေခၚခဲ့သလို....ခင္ထားကိုေတာ့လူတစ္ေယာက္ငါးေထာင္နဲ႔လာေရာင္း

သြားသည္။ဘူတာႀကီးကေတြ႔လာတာလို႕ေတာ့ ေျပာသံႀကားသည္။

ေအာင္ေလးကေတာ့ဦးေလးေသာ္တူမကလာအပ္သြားသည္။သူမ်ားေတြလိုမ်ိဳး..ငတိုးတစ္ေယာက္

ေယာက္ကို..အေဖ...အေမလို႕ေခၚႀကည့္ခ်င္သည္။တခါတရံေတာ့စိတ္ထဲကေခၚႀကည့္မိသည္။

မိမိကိုသားလို.ေခၚမည့္သူကိုလည္းတမ္းတမိသည္။

           `ကိုတိုး..ေရကိုတိုး.....ဒီမွာခင္ထားသံစူးလာတယ္...´

ေအာင္ေလးအသံေႀကာင့္ငတိုးေခါင္းေထာင္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ခင္ထားေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕နဲ႕ ေအာင္ေလး

ကိုတြဲလာသည္။လက္ထဲမွာေတာ.ေျမြခြံအိပ္ႏွင္ပတ္ထားေသာငပိထုတ္ႏွင့္မွ်စ္ျပဳတ္တစီး။

ခင္ထားကခါးပိုက္ထဲမွျငပ္သီးထုတ္ႏွင့္သံပုရာသီးတစ္လံုးကိုထုတ္ေပးသည္။ခင္ထားညာဘက္ေျခ

ေထာက္မွာေတာ့အ၀တ္စုတ္နဲ႕ပါတ္ထားသည္။ေသြးစေလးနဲနဲေတာ့ရွိေနသည္။

   ` ကိုတိုးငါ့ကိုသံပုရာသီးမီးဖုတ္ေပး ေနာ္ သံဆိပ္မတက္ေအာင္အနာကို

  ပြတ္ေပးရတယ္တဲ့ ခုနကခ်မ္းသာတို႕အေမေျပာလို႕ ”

     ` ေအး  ေအး နင္ေရခ်ိဳးျပီးနားလိုက္ေတာ့ ဘယ္မွာသြားစူးတာလည္း ´

 ` မီးေလာင္ဆန္စက္နားမွာ...ငါသံေခ်ာင္းေတြသြားတူးတာဟ...ေရာ့ပိုတဲ့

    ပိုက္ဆံ...ေအာင္ေလးကိုမုန္႕၀ယ္ေႀကြးလိုက္လို႕”´

  ခင္ထားေရခ်ိုးျပီးေတာ့ငတိုးအနာကိုသံပုရာသီးမီးဖုတ္ႏွင့္ ပြတ္ေပးသည္။အနာ၀ကလက္သည္း

ခြန္သာသာေလးသာရွိေသာ္လည္းနဲနဲေတာ့နက္သည္ထင္။ေျခဖမိုးေတြေတာင္ေရာင္ေနသည္။ငတိုး

အနာကပ္ပလာစတာတခု၀ယ္ကပ္ေပးျပီးသံုးေယာက္သားထမင္းစားႀကသည္။ညေနငါးနာရီခြဲေလာက္

အဘေသာ္ျပန္လာျပီးေခါင္းရင္းကပိုက္ဆံထုတ္ကိုခါးပိုက္ထဲထည့္.ျပီးအရက္ဆိုင္

သို႕ျပန္ထြက္သြားသည္။

                          ညရွစ္နာရီေလာက္မွာ ခင္ထားညဥ္းေနသံႀကားလိုးစမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ကိုယ္

ကျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနသည္။ေအာင္ေလးကေတာ့အိပ္ေမာႀကေနေလျပီေအာင္ေလးေျခေထာက္တြင္

နားေနေသာျခင္ႏွစ္ေကာင္ကို ငတိုး`ျဖန္း´ ကနဲရိုက္လိုက္တာေတာင္ေအာင္ေလးကမႏိုး၊လက္၀ါး

မွာေတာ.ျခင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ေသြးေတြကရဲေနသည္။ ငတိုးေခါင္မိုးႀကားမွာဖြက္ထားေသာငါးရာတန္

တခ်ပ္ကိုယူျပီးလမ္းထိပ္ကကြမ္းရာဆိုင္မွာအဖ်ားက်ေဆးတစ္ထုပ္၀ယ္ လာျပီးခင္းထားကိုႏွိဳးေတာ.

ဘယ္လိုမွႏွိဳးမရ.. ` ငတိုးနင္ဘေသာ္ကိုသြားေခၚစမ္း  ဒီမွာခင္ထားတက္ေနတယ္လို႕ ´

အဘေသာ္ကေတာ့အရက္ဆိုင္မွာေမွာက္ေနလို႕မနဲေခၚလာရသည္။အဘေသာ္ေရာက္လာေတာ့

လည္းႏွိဳးမရသြားမ်ားကိုစိျပီးတက္ေနသည္။တဲနီးခ်င္းမ်ားလည္းေရာက္လာႀကသည္။ေနာက္ေတာ့

ခင္ထားကိုထမ္းျပီးေဆးရံုေခၚသြားႀကသည္။သံုးနာရီပင္ထိုးေနေလျပီ။ငတိုးကေတာ့ေအာင္ေလးနဲ႕

ေနခဲ့ရသည္။ မနက္ေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာအဘေသာ္တို႕ ျပန္လာႀကသည္။

ခင္ထားလည္းပါလာသည္။ဒါေပမဲ့ခင္ထားမွာအသက္ပါမလာေတာ့ ေပ။

     `ေမးခိုင္ပိုး၀င္တာလို႕ ေျပာတာဘဲ..´ခ်မ္းသာတို႔အေမေျပာသံႀကားရသည္။

ခင္ထားအတြက္ငိုေပးတဲ့ သူဆိုလို႕ငတိုးနဲ.႕ ေအာင္ေလးသာရွိသည္။ခင္ထားကိုေရခ်ိဳးေပးျပီးတဲေပၚ

တြင္ထားသည္။မ်က္ႏွာတြင္သနပ္ခါးမ်ားေဖြးေနေအာင္လိမ္းထားေပးသည္။ခင္ထားအသက္ရွင္ေန

တုန္းကတခါမွအခုလိုမ်က္ႏွာကိုလိမ္းခ်ယ္ခြင့္မရ   နာေရးအသင္းမွငွားထားေသာေခါင္းအံုးျဖဴျဖဴ

မ်ိဳးေပၚမွာလည္းအိပ္ခြင့္မရခဲ့။ခင္ထားေသမွပင္ဒီလိုေနရေတာ့သည္။ေန႕လည္မွာအဘေသာ္နဲ႕

လူႏွစ္ေယာက္ေစ်းစကားေျပာေနသံကိုႀကားေနရသည္။

  `သံုးပါးပင့္ ေပးမယ္...အခ်ိဳဘူးေပးမယ္..ႏွစ္ေသာင္း..အဲ..တပါးဘဲပင့္မယ္ကြာ

ဘာမွမေပးဘူးေလးေသာင္း...ရက္လည္ကေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါးဘဲ´

   `ေလးေသာင္းေပးကြာအခ်ိဳဘူးေတာ့ ထည့္ ေပးေပါ့ ”

         ငတိုးအံကိုႀကိတ္မိသည္။အဘေသာ္ကခင္ထား၏အသုဘကိုပင္ေရာင္းစားလိုက္ျပီပင္။

ထိုလူမ်ားကအသုဘမွာဖဲ၀ိုင္းေထာင္မည္။အေကာက္ေကာက္မည္။အသုဘခ်ႏွင့္ရက္လည္

တြင္ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးပင့္ေပးမည္။မုန္ဟင္းခါးခပ္ႀကဲႀကဲေႀကြးေပးမည္။မသာအတြက္စရိတ္အား

လံုးတာ၀န္ယူမည္။အဘေသာ္ကေတာ့ငါးေထာင္ႏွင့္၀ယ္ထားေသာခင္ထားကိုေလးေသာင္းႏွင့္

ရေအာင္ေရာင္းလိုက္ေသးသည္။

                     ညမွာေတာ.တဲပါတ္၀န္းက်င္တခုလံုးမီးေတြလင္းေနသလိုဖဲသမားမ်ားရဲ႕မူးေန

သံမ်ားရီသံမ်ားဖဲရိုက္သံမ်ားစီစီညံေနေတာ့သည္။အဘေသာ္ကေတာ့မူးမူးႏွင့္ ဖဲရိုက္ေနသည္။

ခင္ထားရဲ႕အေလာင္းေဘးမွာေတာ့ဖေရာင္းတိုင္တစ္ေခ်ာင္းပင္ထြန္းေပးမည့္သူမရွိ။ငတိုးအဘ

ေသာ္ကိုႀကည့္ရင္းစဥ္းစားေနသည္။မိမိေနာင္တခ်ိန္မွာဘာျဖစ္လာမွာလည္း။ခါးသိန္းနိဳင္လိုလူမိုက္

လား။ႀကိုင္ႀကီးလိုေခါင္းလား။အဘေသာ္လိုအရက္သမားလား။ေအာင္ေလးကေကာ.......။

ခင္ထားမေသရင္ေကာဘယ္လိုမိန္းမမ်ိဳးျဖစ္လာမွာလည္း။

                        ငတိုးဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကိုခ်လိုက္ျပီးခင္ထားအေလာင္းေဘးမွာေခြေခြေလး

အိပ္ေနေသာငတိုးကိုပခံုးေပၚထမ္းလိုက္သည္။ေခါင္းရင္းကအဘေသာ္လြယ္အိပ္ထဲကေငြအခ်ိဳ႕

ကိုႏွိဳက္ယူျပီးထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ဖဲသမားတို႔ရဲ႕အသံမ်ားနဲ႕အေမွာင္ထုသည္အေနာက္မွာက်န္ခဲ့

သည္။ေနရစ္ေတာ.ခင္ထားေရ.........အကုသိုလ္ရပ္မွာေနခဲ့ ေတာ့လို႕စိတ္ထဲကေျပာလိုက္သည္။

ေရွ႕နားမွာမီးေရာင္ျမင္ရေပျပီ။ကားလမ္းမေရာက္ေတာ့မည္။ေအာင္ေလးကေတာ့ပုခံုးေပၚမွာအိပ္လို႕

ေကာင္းေနတုန္းေနာက္သို႕လွည့္ ျပီးႀကည့္လိုက္ေတာ့

ခင္ထားကလက္ကေလးျပျပီးႏွဳတ္ဆက္ေနသေရာင္ပင္။

        “ ေနခဲ့ ေတာ....ခင္ထားေရ.....ေနခဲ့ေတာ့...ဟ ”

          ++++++++++++++++++++++++++++++

           သူငယ္ခ်င္းတို.ေရ...ေျခာက္ႏွစ္သားေလးကိုလက္ဆြဲျပီးအိမ္ႀကိဳအိမ္ႀကားမွာ..အမွိဳက္ပံုေတြ

နားမွာ....ေနာက္ေဖးလမ္းႀကားေတြထဲမွာ...ေရာင္းစရာေလးေတြကိုလိုက္လံရွာေဖြေနတဲ့မိဘမဲ့အဲဒီ

ကေလးေတြကို...ဆံုမိ  ျမင္မိခဲ့ ရင္တတ္ႏွိဳင္သေလာက္ကူညီေပးလိုက္ၾကပါေနာ္.............။

       အမိအဖတို.၏အရိပ္ေအာက္မွာေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာႀကီးျပင္းလာႀကေသာက်ေနာ္တို႕သည္မိဘ

တို႕၏ေက်းဇူးကိုသိတတ္ႀကပါစို.ေနာ္.....

  ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါဦးမည္....။

                                                     တတိုင္းေမႊး။  ။12-7-2012

                                                 (ကိုယ္တိုင္ဖန္တည္းတင္ျပပါသည္။)

             ေရႊျမိဳ.ေတာ္ပရဟိတအသင္း၏န၀မေျမာက္ေျခလွမ္း  မိဘမဲ႕ကေလးမ်ားအားလွဴဒါန္ပြဲ တြင္

                                                            ပါ၀င္ကူညီၾကပါစို႕။

မိဘမဲ့ကေလးမ်ားကို လႈဒါန္း လိုပါက.

အမုန္းသခင္--0943127350 /

ရွင္းသန့္ေမ -09420057992

မေလးရွား email-------->

mly.donation@shwemyotaw.com

phone------>0169828779

စကၤာပူ email------> shwemyotaw.family@gmail.com

phone----->+65 85488553

ျမန္မာနိုင္ငံဘဏ္အေကာင့္နံပါတ္(ကေမၻာဇဘဏ္)

0291210159369(MYAYNIGONE BRANCH)